در ادامه سری پست‌های آموزش ترجمه تخصصی مقالات ISI در این پست قصد داریم انواع جمله شرطی را توضیح دهیم. جملات شرطی در زبان انگلیسی انواع مختلفی دارندکه نگارش صحیح آن از اهمیت ویژه‌ای برخوردار است. مانند پست‌های قبلی، توضیحات ارائه‌شده با تمرکز بر ترجمه تخصصی مقالات ISI و دیگر متون علمی هستند. اگرچه گرامر زبان انگلیسی یکسان است اما گاها ممکن است کاربردها متفاوت باشند. توصیه می‌کنیم حتما سایر پست‌های مربوط به ترجمه تخصصی مقاله را مطالعه فرمایید.
مطالب مرتبط
- ترجمه تخصصی مقاله ISI؛ زمان افعال در یک مقاله
- ترجم تخصصی مقاله ISI؛ ضمایر موصولی (relative pronoun)
- ترجم تخصصی مقاله ISI؛ شمارنده ها (quantifier)
- ترجم تخصصی مقاله ISI؛ حرف تعریف (article)
جمله شرطی
شرطی نوع صفر، شرطی نوع اول، شرطی نوع دوم، و شرطی نوع سوم از انواع جملات شرطی هستند. این جملات از دو بخش تشکیل شده‌اند. در یک بخش یک شرط بیان می‌شود و در بخش بعدی در صورت اجرای شرط رویدادی رخ خواهد داد. هر یک از این دو بخش می‌توانند در ابتدای جمله ظاهر شوند. به محل قرارگیری ویرگول در مثال‌ها دقت کنید. آن بخشی از جمله که دارای شرط است (if دارد) را if clause می‌گویند.
در هر بخش برای هر قاعده یک مثال نیز ارائه شده است.
جمله شرطی نوع صفر و نوع اول
1- جمله شرطی نوع صفر
[if + حال ساده + حال ساده] یا [حال ساده + if + حال ساده]
برای نشان دادن حقایق کلی، نتیجه‌گیری منطقی، و حقایق علمی از شرطی نوع صفر استفاده می‌شود.
2- جمله شرطی نوع اول
[if + حال ساده + will (آینده)] یا [will + if + حال ساده]
برای بیان موقعیت‌های حقیقی در آینده از شرطی نوع اول استفاده می‌شود و نه حقایق کلی که همیشه صادق هستند.
3- برای بیان نتیجه‌گیری منطقی از هر دو شرطی نوع صفر و اول می‌توان استفاد کرد. در برخی موارد اگر در یک فرآیند چندین مرحله وجود داشته باشد و قصد مولف یکی از مراحل بعدی در این فرآیند باشد از will استفاده می‌شود.
4- حال کامل را می‌توان جایگزین حال ساده در عبارت دارای if (if clause) کرد. در این موارد هم حال ساده و هم آینده را می‌توان در عبارت مستقل یافت.
توجه:
توجه کنید که if به رویدادی اشاره دارد که ممکن است رخ دهد اما قطعی نیست. اما when قطعیت را نشان می‌دهد. به عنوان مثال:
If the alarm goes off, call the police.
در عبارت بالا ما نمی‌دانیم که آیا زنگ به صدا درخواهد آمد یا خیر.
I get up in the morning when the alarm goes off.
زنگ من هر روز به صدا در می‌آید.
جمله شرطی نوع دوم
1- جمله شرطی نوع دوم
[if + گذشته ساده + would]
برای بیان اتفاق‌های فرضی که اگر شرایطی خاص برقرار بود رخ می‌دادند (اما در حال حاضر ممکن نیست).
2- نوع دیگری از شرطی نوع دوم جایگزین‌کردن عبارت دارای if (یعنی if clause) با ساختار
Was/ were + فاعل + مصدر فعل (to be)
است. این ساختار خیلی رسمی است و واقعا نیازی به استفاده از آن نیست.
ارسال سفارش ترجمه
کاربردهای دیگر would
1- کلمه would تردید بیشتری وارد جمله می‌کند. معمولا با کلماتی مثل appear، seem، و suggest بکار برده می‌شود.
2- کلمه would برخی اوقات برای صحبت درباره یک موقعیت در گذشته که در آینده‌ای نسبت به همان گذشته تغییر کرده است بکار برده می‌شود. توجه کنید که آینده مورد نظر همچنان نسبت به زمان حال در زمان گذشته است. در این موارد گذشته ساده را نیز می‌توان استفاده کرد اما آینده (will) را نمی‌توان استفاده کرد.
3- ساختار
Would +مصدر
برای نقل قول صحبت شخص دیگری به طور غیر مستقیم استفاده می‌شود.
4- برای بیان یک سری عادت در گذشته مخصوصا درباره رفتار یک شخص می‌توان از would استفاده کرد. استفاده از گذشته ساده در این موارد نشان می‌دهد که شخص آن عمل را تنها یک بار انجام داده است. بنابراین نمی‌توان به آن عادت گفت.
حال ساده در برابر would
1- هنگامی که درباره یک فرضیه صحبت می‌کنید (یعنی اینکه شما یا یک مولف دیگر چه تصوری از یک موضوع داشته است) از حال ساده استفاده کنید نه would. کلمات زیر به خواننده می‌فهمانند که مطلبی که می‌گویید تنها یک پیشنهاد غیرقطعی است و الزاما یک حقیقت نیست.
Assume, assumption, hypothesize, hypothesis, suggest, argue, according to
2- کاربرد متداول would در یک جمله شرطی است. جمله‌ای که در آن if وجود دارد یا حداقل به طور ضمنی القا می‌شود که شرطی وجود دارد.
جمله شرطی نوع سوم
1- جمله شرطی نوع سوم
If + گذشته کامل + would have + past participle (اسم مفعول)
یا
Would have + past participle + if + گذشته کامل
اگر در گذشته فلان اتفاق رخ می‌داد (نمی‌داد) شرایط یا موقعیت چطور میشد. این نوع بیان از اتفاقات گذشته شرطی نوع سوم است.
2- در جملاتی که یک شرط القا می‌شود نیز می‌توان از ساختار گذشته کامل + would have استفاده کرد.
3- برای نقل قول از دیگران از ساختار گذشته کامل + would have استفاده نمی‌شود. مگر اینکه مطلب گفته شده خود شامل شرطی نوع سوم باشد.
4- نوع دیگر شرطی نوع سوم جایگزینی عبارت دارای if (یعنی if clause) با ساختار زیر است:
Had + فاعل + گذشته کامل
این ساختار نیز بسیار رسمی است و واقعا نیازی به استفاده از آن نیست.
