در این پست قصد داریم نحوه ویرایش استایل در نرم افزار اندنوت را به شما عزیزان آموزش دهیم. برای نوشتن مقاله ISI یا پایان نامه ناگذیر به انتخاب یک استایل برای اندنوت هستیم. استایل مورد نیاز برای اندنوت در پایان نامه را معمولا دانشگاه‌ها تعیین می‌کنند. استایل مورد نیاز مقاله را نیز ژورنال مشخص می‌کند. در صورتی که استایل خاصی از طرف دانشگاه یا ژورنال مشخص نشده باشد از استایل‌های متداول استفاده کنید. استایل نحوه نمایش مراجع را تعیین می‌کند. استایل اندنوت نحوه نمایش ارجاع در متن (سایتیشن) و همچنین در لیست انتهایی را مشخص می‌کند.
ارسال سفارش ترجمهمطالب مرتبط
- آموزش کار با اندنوت- بخش 1
- آموزش کار با اندنوت- بخش 2
- ترجمه تخصصی مقاله؛ افعال مدال (modal)
- ترفندهای مث تایپ (mathtype)؛ اضافه کردن کلیدهای میانبر پرکاربرد
- خطا در مث تایپ؛ تبدیل شدن معادلات مث تایپ به شکل در ورد
ویرایش استایل اندنوت
گاهی اوقات ممکن است استایل مورد نظر کاملا مطابق با خواسته‌های دانشگاه یا ژورنال نباشد. در این صورت مجبور خواهید بود تا نزدیک‌ترین استایل را طوری ویرایش کنید تا مطابق با نیاز شما شود.
منظور از ویرایش استایل اندنوت چیست؟
استایل در اندنوت دارای مشخصه‌های فراوانی است که تقریبا همه رفتار مراجع در متن مقاله یا پایان نامه را کنترل می‌کند. در یکی از پست‌های قبلی درباره ویرایش جزئی یک استایل توضیحاتی را ارائه داده‌ایم. همانطور که در شکل پایین مشاهده می‌کنید مشخصه‌های قابل ویرایش برای یک استایل بسیار زیاد هستند.
برای رسیدن به پنجره ویرایش تنظیمات هر استایل باید از منوی Edit و گزینه Output styles گزینه Open style manager را انتخاب کنید. سپس استایل موردنظرتان را انتخاب و گزینه Edit را کلیک کنید. توجه داشته باشید که شما نمی‌توانید استایل‌های اندنوت را تغییر دهید. بنابراین بعد از اعمال تغییرات باید استایل جدید را با نام دیگری ذخیره کنید.
با توجه به شکل بالا هر استایل بخش‌های مختلفی دارد که می‌توان آنها را جداگانه تنظیم کرد. به عنوان مثال قسمت citation مربوط به ارجاع در متن مقاله است. برخی از زیر مجموعه‌های بخش‌های مختلف مشابه هستند. به عنوان مثال Author List، Author Names و Template در سه تای آنها مشترک هستند. شاید بتوان گفت مهم‌ترین گزینه template است که در واقع نحوه نمایش مراجع در قسمت‌های مختلف را مشخص می‌کند.
تنظیمات سایتشن در یک استایل (citation)
تمامی تنظیمات گفته‌شده در این بخش مربوط به سایتیشن در متن است و تاثیر بر لیست انتهایی ندارد. تنظیمات لیست انتهایی در ادامه گفته شده است.
تمپلیت یا قالب سایتیشن در اندنوت
به عنوان مثال در قسمت template مربوط به سایتیشن می‌توانید نحوه نمایش مرجع در داخل متن را مشاهد کنید (شکل پایین).
توجه کنید که bibliography number در واقع شماره آن رفرنس در مقاله یا پایان نامه شما است. این عدد در داخل پرانتز قرار دارد. یعنی سایتشن رفرنس 31 در متن بصورت “(31)” نشان داده خواهد شد. همانطور که در یکی از پست‌ها آموزش دادیم با تغییر پرانتز به براکت می‌توانید سایتیشن را بصورت “[31]” تغییر دهید.
به بیان دیگر هر چیزی که در قسمت تمپلیت مشاهده می‌کنید در داخل متن دیده خواهد شد. با این تفاوت که بجای متغیرها، مثل شماره رفرنس، مقدار آن نشان داده خواهد شد.
همچنین می‌توانید برای اضافه کردن یا تغییر یک پارامتر از گزینه Insert field استفاده کنید. توجه کنید که باید فاصله‌ها و علائم سجاوندی (نقطه، ویرگول و غیره) را همینجا رعایت کنید.
ضمنا برای استایل موردنظر یک گزینه دیگر نیز برای سایتیشن موجود است که آن هم “مولف (شماره رفرنس)” است.
ارسال سفارش ترجمهلیست نام مولفان در سایتیشن اندنوت
در سایتشن می‌توانید نحوه نمایش نام مولفان (Author Name) و نحوه لیست‌کردن (Author Lists) آنها را مشخص کنید. تنظیمات این بخش بسیار مشابه با همین بخش‌ها در bibliography است که در ادامه توضیح خواهیم داد.
تنظیمات لیست انتهایی مراجع در یک استایل (bibliography)
در این قسمت مشخصات لیست انتهایی مراجع را می‌توانید با توجه به نیاز تغییر دهید. چند مورد از پرکابردترین‌ها را با هم بررسی می‌کنیم.
تمپلیت یا قالب لیست رفرنس
در شکل پایین می‌توانید تمپلیت یا قالب برای bibliography (لیست انتهایی) را مشاهده کنید. متغیرها بصورت پارامتر (مانند اسم مولفان author و یا عنوان مقاله title) وارد شده‌اند به اضافه فاصله‌ها و علائم سجاوندی. همچنین یکسری کارکتر خاص نیز به چشم می‌خورند که در ادامه به توضیح آنها می‌پردازیم.
نوع رفرنس مشخص‌شده، journal article است که مربوط به مقاله ISI می باشد. ضمنا اگر نوع رفرنس مورد نظرتان را پیدا نکردید می‌توانید از گزینه Reference types آن را بیابید.
شما هر تغییری را می‌توانید در اینجا اعمال کنید. مثلا می‌توانید جای نام مولفان و عنوان مقاله را تغییر دهید. یا مثلا عدد سال را درون یک پرانتز قرار دهید.
توجه کنید برای متغیر یا همان فیلد از املای درست آنها استفاده کنید. برای اطمینان از صحت این کار از گزینه Insert field استفاده کنید.
ضمنا چند گزینه (فیلد) بی نام (custom 1 …) نیز برای موارد پیش‌بینی نشده در نظر گرفته شده است. می‌توانید این فیلدها را به هر شکل استفاده کنید.
دقت داشته باشید که باید مقادیر آنها را بصورت دستی در اطلاعات رفرنس وارد کنید. زیرا این فیلدها با ایمپورت کردن فایل مرجع (.ris و غیره) تکمیل نمی‌شوند.
لیست نام مولفان در bibliography اندنوت
یکی دیگر از فیلدهای پرکاربرد لیست نام مولفان (Author lists) است. این گزینه نحوه نمایش نام مولفان مقالات و به طور کلی مراجع در لیست انتهایی مراجع را تنظیم می‌کند.
جداکننده‌ها همانطور که از نامشان پیداست بین اسم مولفان قرار می‌گیرند. در صورتی که مراجع به فارسی نوشته می‌شوند باید از ویرگول فارسی، و “و” بجای and استفاده کرد. در شکل زیر می‌توانید محل این فیلدها را مشاهده کنید.
در قسمت پایین‌تر شکل بالا می‌توانید نحوه نمایش نام مولفان پرتعداد در لیست انتهایی مراجع را مشخص کنید.
گزینه اول
گزینه اول list all author names است. با انتخاب این گزینه نام تمامی مولفان نمایش داده خواهد شد.
گزینه دوم
در گزینه دوم می‌توانید تعداد نام‌های قابل نمایش (عدد دوم) را مشخص کنید. در عدد اول مشخص می‌کنید با چه تعداد مولف این گزینه فعال شود. نام مولفان بعد از “عدد دوم” بصورت مخفف (et al.) نمایش داده می‌شود. در شکل نشان داده شده در صورتی که تعداد مولفان 3 یا بیشتر باشند تنها نام 2 مولف اول کامل درج می‌شود.
گزینه سوم
این گزینه تقریبا مشابه گزینه دوم است. اگر مولفان بیشتر از 8 نفر بودند فقط نام 6 تای اول را درج می‌کند. این اعداد قابل تغییر نیستند. سپس مولفان بعدی را بصورت نقطه‌چین (قابل تغییر) نمایش می‌دهد. این گزینه همچنین نام مولف آخر را نمایش می‌دهد.
قسمت سوم از این فیلد را بهتر است تغییر ندهید. این گزینه تعیین می‌کند که نام نویسندگان مقاله در صورت تکراری بودن باز هم درج شوند.
نام مولفان در bibliography اندنوت (Author Name)
در این قسمت می‌توانید نحوه نمایش هر اسم را مشخص کنید. گزینه‌های پیش رو بر اساس فامیلی یا اسم کوچک مولفان دسته‌بندی شده‌اند.
توجه: تمامی تغییرات در زیرمجموعه‌های bibliography هر استایل مربوط به لیست انتهایی مراجع در مقاله یا پایان‌نامه خواهد بود.
ارسال سفارش ترجمهنحوه چینش رفرنس ها در لیست انتهایی (Sort Order)
یکی دیگر از قابلیت‌های هر استایل در اندنوت مشخص کردن نحوه چینش (Sort Order) رفرنس‌ها در لیست انتهایی مراجع است. به بیان دیگر می‌توان چینش را براساس ترتیب ظاهر شدن مراجع در متن، حروف الفبا و موارد دیگر انجام داد.
گزینه اول چینش رفرنس‌ها براساس ترتیب نمایش آنها در متن است. توجه کنید در صورتی که از شماره رفرنس جهت سایتیشن -مثلا [3]- استفاده می‌کنید تنها با انتخاب همین گزینه ترتیب اعداد رفرنس‌ها در متن مرتب خواهد بود.
در صورتی که چینش براساس نام مولف (حروف الفبا) باشد ممکن است اولین رفرنس در متن شماره‌ای غیر از 1 را بگیرد. زیرا آن رفرنس براساس الفبا مرتب شده است. معیار شماره‌گذاری جایگاه رفرنس در لیست انتهایی است.
گزینه‌های بعدی همگی بر اساس نام مولفان و حروف الفبا است.
توجه: گزینه‌هایی که بعد از نام مولف با علامت + درج شده‌اند به منظور اولویت‌های بعدی دسته‌بندی هستند. به عنوان مثال اگر دو رفرنس یک مولف داشته باشند براساس سال یا عنوان (Author + title) مرتب می‌شوند.
علائم استفاده شده در تمپلیت‌های اندنوت
همانطور که در تمپلیت‌ها مشاهده کرده‌اید مابین متغیرهای اندنوت (مانند نام مولف و غیره) یک سری علامت استفاده شده‌اند. البته علائم سجاوندی مانند ویرگول، نقطه، و غیره نیز هستند که مورد استفاده آنها مشخص است. اما علائمی مانند توان در ریاضی نیز استفاده شده‌اند. این علائم معنی و مورد استفاده خاص خود را دارند. در ادامه این علائم را توضیح داده‌ایم.
این علائم را از گزینه insert field نیز می‌توانید در محل نشانگر تایپ، وارد کنید.
End of Paragraph
علامت این گزینه ¶ است. از این علامت برای شکست خط استفاده می‌شود. این علامت به معنی پایان یک پاراگراف و آغاز از خط جدید است.
Tab
علامت این گزینه → است. این گزینه همانطور که از نام آن پیداست یک فاصله تب در متن ایجاد می‌کند. میزان این فاصله بر اساس تنظیمات ورد است. اگرچه می‌توان این مورد را در خود اندنوت نیز تنظیم کرد.
Singular/Plural
علامت این گزینه ^ است. این گزینه برای انتخاب خودکار بین دو حالت جمع و مفرد است. به عنوان مثال در تمپلیت کتاب (غیر از استایل ونکور) گزینه p.^pp. وجود دارد. این گزینه نشان می‌دهد که اگر یک صفحه کتاب مدنظر بود از p. استفاده شود و اگر چند صفحه مدنظر بود از pp. استفاده شود. این موضوع با توجه به مقدار فیلد صفحه به طور خودکار مشخص می‌شود.
نشانگر خود متن
علامت این گزینه ` است. هرگاه کلمه‌ای بین این دو گزینه قرار گیرد خود آن کلمه عینا وارد متن یا لیست می‌شود. پارمترهایی که بین این دو علامت نیستند مقدار آنها وارد متن می‌شود.
Link adjacent text
علامت این گزینه ♦ است. این گزینه دو متن را به یکدیگر متصل می‌کند. تقریبا مانند خط فاصله عمل می‌کند. عبارت قبل خود را به عبارت بعد از خود وصل می‌کند. در صورتی که فیلد بعد از آن خالی باشد (اطلاعاتی در دسترس نباشد) متن قبل خود را به فیلد بعد از آن متصل می‌کند.
Forced separation
علامت این گزینه | است. این کارکتر اتصال معمولی بین یک فیلد و متن بعد از آن را از بین می‌برد. اگر از این گزینه استفاده نشود علامت سجاوندی بعد از فیلد (مثلا نقطه ویرگول) در صورتی که آن فیلد خالی باشد حذف می‌شود. اما با استفاده از جداساز اجباری می‌توان نقطه ویرگول را حتی بعد از حذف فیلد نگه داشت. البته باید از یک link adjacent text استفاده کرد تا نقطه ویرگول به فیلد قبلی متصل بماند.
در کل شاید استفاده از این علائم کمی دشوار بنظر بیاید اما می‌توانید از تمپلیت خود استایل برای این کار کمک بگیرید.
ارسال سفارش ترجمهنظرات و مشکلات خود در زمینه کار با اندنوت را با ما از طریق کامنت در میان بگذارید و در اسرع وقت پاسخ خود را دریافت کنید.
من مطلبتون در مورد اضافه کردن in Persian به بعضی رفرنس های پایانی خوندم..اما کامل متوجه نشدم. اینکه آیا میشه من همه رفرنس های فارسی و لاتین رو بذارم، بعد در آخر اونهایی که فارسی هست رو کلمه in Persian رو بصورت غیردستی، یعنی با دادن یک کد انجام بدم. یا باید یک قالب جداگانه قبل از نوشتن رفرنس های فارسی درست کنم و بعد رفرنس دهی کنم ؟
2 کار می توان انجام داد:
1-
باید در همون استایل مورد استفاده یک نوع از رفرنس رو برای مقالات فارسی انتخاب کنید که با journal article متفاوت باشد برای اینکه بتونید بعدا آن را تغییر بدید و تغییری در رفرنس های انگلیسی رخ ندهد. اگر این روش را انتخاب کردید باید template مربوط به این نوع از رفرنس را که برای مراجع فارسی انتخاب کردید طوری تغییر دهید که مطابق با مقالات انگلیسی باشد به اضافه کلمه in persian در انتهای آن. پیشنهاد میکنم کل template مربوط به journal article رو برای نوع جدید رفرنس کپی کنید سپس کلمه in persian رو به انتهای آن اضافه کنید.
2-
راه دوم شاید حتی آسانتر باشد. می توانید برای تمامی مقالات از نوع رفرنس journal article استفاده کنید سپس یکی از فیلدهای بلااستفاده این رفرنس را مثل short title به انتهای template رفرنس اضافه کنید (باید استایل را ویرایش کنید و در تمپلیت bibliography این فیلد را به انتهای journal article اضافه کنید). هنگامی که رفرنس های فارسی را در اندنوت وارد کردید فیلد short title را با کلمه in persian پر کنید.