در این پست از سری پست‌های آموزش ترجمه تخصصی مقاله ISI به سراغ فرم دستوری، مصدر، و ing افعال رفته‌ایم. توجه کنید که برای هر قاعده ذکر شده در هر بخش یک یا چند مثال با همان شماره درج شده است. این قواعد با گرایش ترجمه تخصصی مقاله ISI و متون علمی دیگر گردآوری شده‌اند.
در صورت نیاز به ترجمه تخصصی اینجا را کلیک کنید.
مطالب مرتبط
- ترجمه تخصصی مقاله؛ مجهول در برابر معلوم
- ترجمه تخصصی مقاله؛ انواع جمله شرطی
- ترجمه تخصصی مقاله؛ زمان افعال در مقاله ISI
- ترجمه تخصصی مقاله؛ ضمایر موصولی
دستوری
برای تشکیل شکل دستوری افعال، to را از مصدر حذف کنید. حالت دستوری در مقالات ISI در موارد زیر کاربرد دارد.
1- یادآوری اطلاعات خاصی به خواننده یا اینکه توجه او را به نکته خاصی جلب کنید.
2- فرضیات ارائه دهید.
3- ارجاع خواننده به قسمت‌های دیگر در مقاله یا منابع بیرونی.
مصدر
1- هنگامی که درباره هدف یک فعالیت می‌خواهید بگویید از مصدر استفاده کنید. همچنین برای بیان انجام یک کار از مصدر استفاده کنید.
2- قبل از مصدر از for استفاده نکنید.
3- شکل منفی مصدر را بدین صورت می‌توان ترجمه کرد: in order not to، so as not to
4- بعد از اغلب صفت‌ها (از جمله صفات تفصیلی) یک مصدر می‌آید.
5- وقتی بعد از شمارنده (به طور مثال enough، too much، too many، too little، too few) یک اسم به همراه ساختار فعلی می‌آید، آنگاه فعل بشکل مصدر است.
In order to
1- در متون رسمی تمایل بر استفاده از in order to است.
2- اگر دو مصدر بلافاصله بعد از هم استفاده شوند از in order to استفاده کنید.
3- استفاده از in order to به جای to معمولا اختیاری است و گاهی اوقات نیز اضافه است.
4- وقتی تاکید بروی فعالیت است و نه هدف، استفاده از in order to لازم نیست.
مصدر مجهول
برای ایجاد فرم مجهول مصدر از افعال to be به همراه قسمت سوم فعل استفاده می شود.
1- وقتی که فعل پس از اسمی می‌آید که آن اسم، فاعل نیست (یعنی اینکه چیز دیگری مسئول انجام آن فعل است) از مصدر مجهول استفاده می‌شود.
2- در برخی موارد هر دو حالت ممکن، صحیح هستند. در مثال درج شده، مصدر معمولی نشان می‌دهد که احتمالا خواننده باید آن عمل را انجام دهد، در حالی که حالت مجهول این قضیه را واضح‌تر نشان می‌دهد.
مصدر کامل
برای تشکیل مصدر کامل باید از این ساختار استفاده کرد:
To + have + past participle
1- زمانی از مصدر کامل استفاده می‌شود که بخواهیم بر این واقعیت تاکید کنیم که چیزی در گذشته اتفاق افتاده است و در همه زمان‌ها صدق نمی‌کند (مصدر نرمال).
فرم ing یا gerund: کاربرد
فرم ing فعل از اضافه کردن ing به انتهای فعل مصدر خالی ساخته می‌شود (به طور مثال: study + ing = studying). برای منفی کردن آن کافی است not را در ابتدای آن قرار دهیم. در موارد زیر از فرم ing یا همان gerund استفاده کنید:
1- وقتی که فعل، خود فاعل جمله است.
2- بعد از حرف اضافه، قید، و حرف ربط.
3- وقتی درباره هدفی صحبت می‌کنید از فرم ing استفاده نکنید.
ترکیب by و thus با فرم ing برای ابهام زدایی
1-وقتی که فرم ing خود فاعل فعل اصلی است از آن در ابتدای جمله استفاده کنید.
2- وقتی کلمه دیگری فاعل فعل اصلی است آنگاه قبل از فرم ing باید از by استفاده کرد یا آن را با یک جمله شرطی جایگزین کرد.
3- برای بیان نتیجه انجام یک کار از ترکیب thus و فرم ing استفاده کنید.
4- استفاده از by و thus بجای یکدیگر می‌تواند به کل معنی جمله را تغییر دهد.
دلایل دیگر ابهام در رابطه با فرم ing
1- اگر شما یک جمله را با فرم ing اغاز کنید، خواننده ممکن است به طور شفاف متوجه نشود که این gerund به چه چیزی اشاره دارد. جمله را بازآرایی کنید و از ساختار فعل به اضافه فاعل استفاده کنید.
2- وقتی یک فرم ing در قسمت دوم جمله ظاهر می‌شود دقیقا مشخص نیست که به فاعل قسمت اول اشاره دارد یا مفعول آن. برای ابهام‌زدایی از that و because (since و as و غیره) استفاده کنید.
3- اگر فقط قصد دارید اطلاعات بیشتری ارائه دهید از and استفاده کنید. این یک قانون نیست اما موجب درک بهتر خواننده می‌شود.
مطالب مرتبط
- ترجمه تخصصی مقاله؛ مجهول در برابر معلوم
- ترجمه تخصصی مقاله؛ انواع جمله شرطی
- ترجمه تخصصی مقاله؛ زمان افعال در مقاله ISI
- ترجمه تخصصی مقاله؛ ضمایر موصولی
ادامه این مطلب را در پست بعدی مطالعه کنید.