تعریف
در بخش نتایج شما باید نتایج و یافته‌های حاصل از روش‌شناسی بکاررفته را ارائه دهید. در بخش نتایج فقط باید نتایج حاصل را ارائه داد. از هر گونه تفسیر و جهت‌گیری در برابر نتایج خودداری کنید. البته دقت کنید ترتیب ارائه نتایج منطقی و مناسب باشد تا خواننده بهتر با مقاله شما ارتباط برقرار کند. فعل‌های این بخش همیشه بصورت گذشته نوشته می‌شوند. در صورتی که در مقاله شما داده یا اطلاعاتی تولید شده است حتما باید یک بخش نتایج داشته باشد.
اهمیت بخش نتایج خوب
هنگام تهیه بخش نتایج باید توجه داشته باشید که نتایج یک تحقیق هیچ چیزی را اثبات نمی‌کنند. یافته‌های مطالعه تنها می‌توانند سوال تحقیق را رد یا تایید کنند. با این حال، نفس عمل بیان یافته‌ها به شما در درک مسئله کمک می‌کند. همچنین به شما کمک می‌کند تا مسئله را به چند قسمت تقسیم کنید و از جنبه‌های مختلف آن را بررسی کنید.
طول این بخش توسط مقدار و نوع داده‌های مورد نظر برای گزارش تعیین می‌شود. خلاصه‌گویی کنید. در صورت لزوم از المان‌های غیرمتنی مثل جدول و شکل استفاده کنید. این المان‌ها کمک بزرگی به انتقال اطلاعات به خواننده می‌کنند. هنگام دسته‌بندی اطلاعات باید آنهایی که برای ارائه در بخش نتایج مناسب هستند را جدا کنید. باقی داده‌ها و یافته‌ها را بهتر است در پیوست ارائه دهید. به طور کلی داده‌های خام را نباید در متن اصلی ارائه کرد مگر به درخواست استاد راهنمایتان.
از ارائه اطلاعاتی که برای پاسخ به مسئله تحقیق چندان لازم نیست خودداری کنید. اطلاعات زمینه‌ای که در قسمت مقدمه به خواننده ارائه کرده‌اید باید خواننده را در درک نتایج کمک کند. به همین خاطر بهتر است بخش مقدمه را در پایان کار بنویسید. اگر در ابتدای کار مقدمه مقاله را نوشتید بهتر است چند بار آن را بازخوانی کنید. با این کار متوجه خواهید شد که آیا خواننده اطلاعات زمینه‌ای لازم برای درک یافته‌های شما را دارد یا خیر.
ساختار و رویکرد
برای اغلب مقالات ISI دو راه برای ارائه و سازماندهی نتایج وجود دارد.
- نتایج را ارائه دهید و سپس یک توضیح کوتاه درباره آن بدهید. برای مثال، ممکن است حین تحلیل نتایج متوجه یک رابطه غیرعادی بین دو متغیر شوید. باید این نکته را در همین بخش نتایج ذکر کنید. اگرچه، ذکر اینکه چرا این رابطه وجود دارد و براساس آن فرضیات جدیدی ارائه دهید مربوط به بخش بحث است.
- یک قسمت را ارائه دهید و سپس آن را بحث کنید. سپس قسمت بعدی را ارائه دهید و آن را بحث کنید. این روش بیشتر در مقالات طولانی متداول است. زیرا به خواننده کمک می‌کند هر یافته را بهتر درک کند. در این مدل، بهتر است یک نتیجه‌گیری خلاصه نیز آورده شود که همه نتایج را به بخش بحث متصل می‌کند.
توجه: قسمت بحث نیز باید همان قالب مربوط به ارائه نتایج را داشته باشد.
محتویات
بطور کلی محتویات بخش نتایج باید شامل موارد زیر باشد:
- یک مفهوم مقدمه‌ای برای درک بهتر نتایج. برای این کار بهتر است مسئله تحقیق را بازگویی کنید تا هدف تحقیق هم مشخص شود.
- خلاصه‌ای از مهم‌ترین یافته‌هایتان که با ترتیب منطقی مرتب شده‌اند. این ترتیب با ترتیب روش‌شناسی باید مطابقت داشته باشد.
- المان‌های غیرمتنی مانند جدول، شکل، چارت، نمودار، و غیره که در صورت لزوم یافته‌ها را بهتر ارائه دهد.
- توصیف سیستماتیک از یافته‌هایتان در متن. این توصیف باید مهم‌ترین و مرتبط‌ترین مشاهدات به سوژه تحقیق را برای خواننده شرح دهد. توجه کنید که همه یافته‌های شما ممکن است به سوژه تحقیق چندان مرتبط نباشند.
- هنگام رجوع به نتایج از فعل گذشته استفاده کنید.
- حجم بخش نتایج توسط نوع و مقدار داده‌های قابل ارائه تعیین می‌شود. با این حال تنها بروی داده‌ها و اطلاعات مرتبط و مهم تمرکز کنید.
نحوه استفاده از et al در متن مقاله ISI
استفاده از المان‌های غیرمتنی
- در داخل متن به هر یک از المان‌های غیرمتنی با شماره ارجاع دهید. (به عنوان مثال جدول 1، شکل 2، و غیره).
- اگر المان‌های غیرمتنی را در پایان مقاله قرار می‌دهید سعی کنید از دیگر پیوست‌ها قابل تشخیص باشند.
- فارغ از محل قرارگیری المان‌های غیرمتنی باید آنها را به ترتیب شماره‌گذاری کنید و هرکدام یک زیرنویس داشته باشند.
- ضمنا در برخی موارد مثل جدول حتما باید یک عنوان در بالای خود داشته باشند.
- در بازخوانی بخش نتایج دقت کنید اطلاعات هر المان غیرمتنی کامل باشد. بطوریکه بدون نیاز به متن قابل فهم باشند.
مشکلات دردسرساز
هنگام نوشتن بخش نتایج از موارد زیر دوری کنید:
- تفسیر یا بحث بروی نتایج. این موارد را برای بخش بعدی (بخش بحث) نگه دارید. البته در صورت لزوم باید مقایسه یا توضیح کوتاهی در همین بخش ارائه دهید. مخصوصا اگر بخواهید نتایج خود را با نتایج مطالعات پیشین مقایسه کنید.
- گزارش اطلاعات زمینه‌ای یا تلاش برای توضیح یافته‌هایتان. این موارد باید در بخش مقدمه آورده شوند. البته در بخش نتایج هم نیاز به ارائه اطلاعات زمینه‌ای تا حد کمی هست. گاهی باید موضوع را کمی بیشتر در بخش نتایج توضیح دهید.
- نادیده‌گرفتن نتایج منفی. اگر برخی از نتایج فرضیات شما را تایید نمی‌کنند از ارائه آنها نترسید. آنها را مستند کنید و سپس در بخش بحث دلیل وجود این نتایج را شرح دهید. توجه کنید که نتایج منفی و نحوه برخورد شما با آنها بخش بحث مقاله را جنجالی‌تر می‌کنند.
- درج داده‌های خام یا محاسبات میانی. از استاد راهنمای خود بپرسید آیا لازم است داده‌های خام یا محاسبات میانی را درج کنید. برخی داده‌ها مثل ریزنمرات اخذشده از مصاحبه‌ها لازم نیست در متن اصلی درج شوند. اگر لازم است آنها را نیز بیاورید در قسمت پیوست ارائه دهید. در متن به پیوست‌های شماره دار ارجاع دهید.
- تا حد ممکن در ارائه نتایج خلاصه‌گو و دقیق باشید. از عبارات گنگ و مبهم استفاده نکنید. کاملا دقیق و محکم جملات خود را ساختاربندی کنید.
- ارائه اطلاعات تکراری. اگر احساس می‌کنید لازم است برخی از داده‌ها را برجسته کنید در بخش بحث این کار را انجام دهید.
- شکل‌ها و جداول درهم. مطمئن شوید که هر المان غیرمتنی برچسب مخصوص به خود را دارد.
به طور خلاصه در بخش نتایج از ارائه اطلاعات اضافی خودداری کنید. بروی نتایج خود تمرکز کنید. نتایج مرتبط را درج کنید. داده‌های جانبی را در پیوست ارائه دهید. تفسیر نتایج را در بخش بحث انجام دهید.
چرا بخش نتایج و بحث را ترکیب نکنم؟
پیدا کردن مقالاتی که این دو بخش را با هم ترکیب کرده‌اند کار عجیبی نیست. شما هم می‌توانید این دو بخش را ترکیب کنید. اما اگر تجربه کافی در نوشتن مقاله ISI ندارد بهتر است این دو بخش را ترکیب نکنید. با این کار افکار شما نظم بهتری پیدا می‌کنند. در بخش نتایج یافته‌ها را ارائه دهید و سپس در بخش بحث آنها را تفسیر کنید.
یک دیدگاه دربارهٔ «نحوه نوشتن بخش نتایج (result) یک مقاله ISI»